In 1934 bestond de Oranje Vereniging vijfentwintig jaar. Moest het feest wel of niet gevierd worden, nu koningin-moeder Emma, Prins Hendrik en de heer Timmers, die vanaf het begin voorzitter van de vereniging was geweest, waren overleden?
Bovendien was het met de heersende crisis niet ideaal om een zilveren jubileum te vieren. Daar kwam, in verband met de rouw aan het Hof, het verzoek van koningin Wilhelmina nog bij om in augustus geen feest te vieren met uiterlijk vertoon. De mening binnen het bestuur was verdeeld. ‘Op verzoek van de meerderheid van de bevolking werd besloten op 11 september toch feest te vieren’, aldus toentertijd berichtgeving. De Oegstgeester Courant meldde op 3 augustus 1934 dat de vereniging besloten zou hebben de feesten niet te laten doorgaan. In dit artikel werd verweten: ‘Plus royaliste que le roi’ te zijn, omdat de minister van binnenlandse zaken ‘bij nader schrijven de wensch van H.M. de Koningin heeft kenbaar gemaakt om de herdenking harer verjaardag op de gebruikelijke wijze te doen plaats vinden’. Dit was er de oorzaak van dat het zilveren feest in het slop raakte en slechts uitvoering werd gegeven aan een sober programma, bestaande uit aubade, kinderattracties, volksspelen en een fakkeloptocht. Er moest nog iets opgelost worden: wie werd de nieuwe voorzitter? Het liep uit op het gezegde: als twee honden vechten om een been, gaat de derde ermee heen.(wordt vervolgd).
Bron: Oegstgeester Courant
De rest van deze serie leest u hier.